مرسوم ترین روش برای ایجاد اتصال دائم جوشکاری است. بنا به یک تعریف ساده جوشکاری اتصال دو یا چند قطعه فلزی همجنس(هم خانواده) در حالت مایع یا نیمه جامد و جامد می باشد. ماده اتصال دهنده می تواند به صورت اضافی به محل اتصال قطعات وارد شده و یا اینکه توسط مواد موجود در خود قطعات اتصال داده شده تامین گردد در جوشکاری، محل جوش از لحاظ خواص مانند دیگر بخش های قطعات جوش داده شده است.

 از آنجائیکه قطعات مختلف شرایط مختلفی از قبیل جنس، شکل و ابعاد دارند روش های جوشکاری نیز متنوع می باشد تا بتواند نیازهای مختلفی را فراهم نماید. برای ایجاد اتصال جوشکاری نیاز است تا انرژی لازم به محل اتصال برسد. انرژی می تواند با تحریک ماده امکان اتصال جوش را فراهم نماید. یکی از تقسیم بندی های مرسوم روش های مختلف جوشکاری، تقسیم بندی بر اساس منبع تامین انرژی است. برای انجام عمل جوشکاری چهار منبع اصلی انرژی وجود دارد که عبارتند از [1]:

•       انرژی الکتریکی

•       انرژی شیمیایی

•       انرژی مکانیکی

•       انرژی تشعشعی

در ادامه از یک منظر دیگر کلیه فرایندهای جوشکاری را در دسته بندی های مناسب قرار خواهیم داد.

 با در نظر گرفتن تولید و نحوه حرارت و نحوه محافظت محل جوش  اتمسفر و سایر مواد می توان هفت گروه زیر را در فر آیند های جوشکاری مجزا نمود [1]:

1- فرآیندهای جوشکاری حالت جامد نظیر فر آیند جوشکاری اصطکاکی(Friction welding)، فرآیند جوشکاری آهنگری(forge welding)، فرآیند جوشکاری فشاری(Pressure welding)

2- فرآیند جوشکاری شیمیایی- حرارتی : نظیر فر آیند جوشکاری با شعله یا گاز(gas welding)   و فر آیند جوشکاری ترمیت (Termite welding) 

3- فر آیند های جوشکاری مقاومتی نظیر فر آیند جوشکاری نقطه ای(Spot Distance welding) ، فرآیند جوشکاری نواری (Seam resistance) و فر آیند جوشکاری جر قه ای (flush welding) 

4- فرآیند های جوشکاری قوس الکتریکی نپوشیده نظیر فر آیند جوشکاری قوس الکترود دستی  (Manual metal – arc welding)  و فرآیند جوشکاری الکترود مداوم  (Automatic metal – arc welding)

5- فر آیند جوشکاری قوس الکتریکی پوششی زیر لایه سرباره نظیر جوشکاری زیر پودری  (Submerged – arc welding)

6- فر آیند های جوشکاری قوس الکتریکی پوشیده شده با گاز نظیر فر آیند جوشکاری قوس الکترود تنگستن (Tungsten –inert gas arc welding TIG) فر آیند جوشکاری قوس الکترود فلزی محفوظ در گاز (Metal inert gas – arc welding) MIG و فر آیند جوشکاری Co2 

7- فر آیند های جوشکاری با انرزی تشعشعی نظیر فر آیند جوشکاری با اشعه لیزر  (Laser Beam Welding) و فر آیند جوشکاری با پرتو الکترونی ( Electron Beam Welding EBW )

يك خودرو براي داشتن راحتي بيشتر، نياز به فنرهاي خيلي نرم و انعطاف‌پذير دارد. اما راحتي فقط هدف ما در ساخت يك خودرو نيست. ضمن اينكه بايد بتواند سريع حركت كند. ايمني بالايي نيز بايد داشته باشد. يعني اينكه حالت پايدار خود را حفظ نمايد. بنابراين براي اينكه خودرويي پايدار باشد تعليق آن بايد خاصيت ضربه‌گيري بالايي داشته باشد اما همين خاصيت، خود از راحتي سرنشين خودرو مي‌كاهد. به اين ترتيب مي‌بينيم كه در خودرو هميشه تضادي بين راحتي و ايمني وجود دارد.

مهندسين و متخصصين صنعت خودرو در بسياري از كشورهاي جهان تلاش زيادي كرده‌اند تا با استفاده از موادي چون فولاد، روغن و كائوچو به سطحي كه در آن الزامهاي راحتي و پايداري خودرو رعايت شده باشد برسند و در اين راه به موفقيت هايي نيز دست يافته‌اند. اما در زمينه پيشرفت در افزايش سرعت خودرو، مي‌توان گفت كه تقريباً همه خودروسازان به سطح قابل توجهي رسيده‌اند.

در مورد سرعت‌هاي بالا، بايد بين راحتي و پايداري خودرو، يكي را انتخاب كرد. شركتهاي سازنده اتومبيلهاي مسابقه، مسلماً پايداري خودرو را ترجيح مي‌دهند، اما سازندگان خودروهاي لوكس، راحتي را در اولويت كار خود قرار مي‌دهند.

شنـاور بـودن خـودرو روي بـالشتكـي از هـوا رويـاي مهنـدسـين بود. در سال 1847 ((جان‌ لوئيس)) اختراع خود را كه در مورد فنرهاي پتوماتيكي براي خودروهاي راه‌آهن، لوكوموتيوها، خودروهاي سنگين بود در مقاله‌اي به ثبت رساند. عنوان مقاله لوئيس ((الاستيسيته كامل هواي جو و كاربرد آن)) به عنوان يك جانشين براي فنرهاي فلزي بود. به اين ترتيب، لوئيس ادعا كرد كه اختراع وي اولين فنر هوايي لاستيكي است.

به كمك سيستم تعيين هوايي، دو مؤلفه راحتي و ايمني را مي‌توان يكجا در خودرو فراهم آورد. راز اين كار در جايگزين نمودن خاصيت الاستيسيته گاز فشرده به جاي فنرهاي فولادي و قرار دادن بدنه خودرو بر روي چهار بالشتك پنوماتيك موجود در بالن‌هاي تعليق مي‌باشد.

امروزه تکنولوژی شبکه ی بی سیم، به عنوان یک جایگزین بسیار ارزان برای ایجاد  شبکه های انجمنی و متحد مورد توسعه قرار گرفته است(در مقایسه با شبکه های مرسوم سیمی). علیرقم اینکه چنین شبکه هایی از نظر اقتصادی بسیار مقرون به صرفه هستند، بهره وری های عملیاتی متعددی را نیز اعم از قابلیت پویایی و راحتی برای کاربر نهایی ارائه می-دهد. یک شبکه ی بی سیم میتواند در هر دو مد Ad-Hoc  و مد زیر ساختار عمل کند. در مد اول، کاربر حالت خود مدیرانه داشته و در مد دوم نیز از یک منبع معتبر برای مدیریت شبکه استفاده می شود، مانند روتر های بی سیم، نقاط دسترسی  و ایستگاه های پایه.  یک شبکه ی Ad-Hoc عموماٌ از مالتی هاپ  نیز پشتیبانی می کند، به گونه ای که بسته ی داده ای میتواند از طریق چندین هاپ عبور کرده تا به مقصد برسد. از بین شبکه های مبتنی بر زیر ساختار، یک شبکه ی مِش بی سیم(به صورت مجموعه ای از روتر های بی سیم قرار گرفته شده در نقاط استراتژیک، به منظور فراهم کردن اتصالات کلی شبکه) نیز قابلیت انعطافی را برای این مالتی هاپ فراهم می سازد. بنابراین، اینکه بسته های چطور می توانند به صورت کارآمد از طریق شبکه ی بی سیم به مقصد برسند، مسئله ی بسیار مهم است.

یک سری روش های مسیریابی بی سیم تا به امروز پیشنهاد شده است. در این مقاله، مطالعه ای بر روی الگوریتم های مسیریابی پیشنهاد شده برای شبکه های بی سیم ارائه خواهد شد. بر خلاف مسیریابی در شبکه های سیمی، مسیریابی بی سیم با چالش هایی مانند تداخل در بین سایر انتقالات، مشخصه های متغیر کانال و ... روبروست. در یک شبکه ی بی سیم، الگوریتم های مسیریابی ، به دسته بندی های متعددی اعم از الگوریتم های مسیریابی جغرافیایی، Geo-Casting، سلسله مراتبی، چند مسیری، مبتنی بر انرژی باقیمانده و هیبریدی(ترکیبی) تقسیم می شوند. به دلیل مطالعات زیادی که در زمینه ی این الگوریتم ها صورت گرفته است، ما یک سری محدودی از آنها را برای بازبینی انتخاب کرده ایم.  در این مطالعه، به بررسی یک بازبینی جامعی از الگوریتم های مسیریابی در این دسته بندی ها پرداخته شده است.

در گام های اولیه ی توسعه ی شبکه های بی سیم، الگوریتم های پایه ای برای مسیریابی، مانند مسیریابی منبع پویا(DSR)  ، مسیریابی بردار فاصله مبتنی بر تقاضا(AODV)  ، با هدف کنترل ترافیک در شبکه طراحی شدند. اگرچه پژوهش ها نشان داد که بکار گیری این الگوریتم های ساده به صورت مستقیم بر روی چنین شبکه هایی، منجر به بروز مشکلاتی به صورت زیر خواهد شد:

• جریان زیاد در شبکه،

• مجموعه ی خالی از همسایه ها در روش ارسال حریصانه، 

• آدرس دهی تخت، 

• اطلاعات توزیع شده ی انبوه، 

• مصرف زیاد انرژی،

•  تداخل و .. 

 بنابراین یک سری الگوریتم هایی ارائه شدند که نوع توسعه یافته ای از این الگوریتم های اولیه بودند. از این رو قصد داریم به مطالعه ی این الگوریتم ها بپردازیم، که البته با محیط های بی سیم سازگاری داشته و می توانند بر مشکلات مطرح شده غلبه کنند.

واژگان کلیدی:شبکه های مِش بی سیم(WMN) ، شبکه های Ad-Hoc، شبکه های چند هاپ، الگوریتم مسیریابی

کارآفرینی استراتژیک، از تلاش ها و فعالیت های شرکت به منظور بدست آوردن فرصت ها و مزایا استفاده میکند. ولی در حال حاضر پژوهش های کمی در زمینه ی مکانیسمی برای تسهیل در پروسه ی کارآفرینی استراتژیک صورت گرفته است. با توجه به مفاهیم کشف صلاحیت ، ما به بررسی تأثیرات آنها بر روی کارآفرینی استراتژیک خواهیم پرداخت. از نظر تئوری، مؤلفه های کارآفرینی در کارآفرینی استراتژیک( و ظرز قکر کارآفرینانه و ایجاد نوآوری) باید از کشف صلاحیت بهره برده ، در حالی که مؤلفه های استراتژیک آن(مدیریت منابع به صورت استراتژیک و اجرای مزایای رقابتی) نیز باید از کشف صلاحیت بهره ببرد ولی اینکار به صورت برعکس ممکن نیست. یافته های ما پیشنهاد میکند که این دوگانی تئوری عملی نخواهد شد.

واژگان کلیدی: کارآفرینی استراتژیک، کشف صلاحیت، بهره برداری از صلاحیت

مقدمه

نیاز برای برقراری تعادل بر روی رفتار فرصت طلبانه(کارآفرینی) و رفتار مزیت طلبانه(مدیریت استراتژیک)، یک نگرانی مدیریتی مختصری را مطرح ساخته است. دست یابی موقفیت آمیز به این تعادل را میتوان کارآفرینی استراتژیک نامید. Hitt و Sirmon در سال 2003، کارآفرینی استراتژیک را به عنوان یک دنباله ی 4 خطی از مراحلی مطرح ساختند که به وسیله ی آنها یک شرکت میتواند حادثه های ضمنی رفتار استراتژیک و کارآفرینی را در یک پروسه ی کارآفرینی استراتژیک تغییر دهد. این 4 مؤلفه عبارتند از:

1. طرز فکر کارآفرینانه: به منظور تشخیص فرصت ها(کارآفرینانه)

2. مدیریت منابع به صورت استراتژیک 

3. ایجاد نوآوری(کارافرینانه) و 

4. اجرای مزایای رقابتی(استراتژیک)